Μόλις γύρισα από τον κινηματογράφο. Δεν είμαι εδώ. Είμαι στο Άμπου Ντάμπι μαζί με την Carrie, την Samantha, την Sarlot και την Μiranda. Ανεβαίνω πάνω σε καμήλες και φοράω τις τελευταίες δημιουργίες της Chanel. Και κάπου εκεί στην μέση του πουθενά με διεκδικεί ο Mr Big, ο Aidan και εκείνος ο κούκλος ''ο Λόρενς της Αραβίας''. Aυτή δεν είναι ζωή είναι παράδεισος! To sex and the city 2, είναι μία ξεκαρδιστική ταινία που υμνεί για άλλη μια φορά την γυναικεία φιλία. Τέσσερις αδερφές ψυχές, τέσσερις γυναίκες που έχουν μοιραστεί όλη τους τη ζωή.Κάθε δάκρυ και κάθε φιλί. Κάθε χάδι και κάθε χαμόγελο. H ταινία σαν σενάριο δεν ήταν κάτι πρωτότυπο, αλλά τα κορίτσια, η μουσική ,το χιούμορ και τα υπέροχα πλάνα κλέψανε κυριολεκτικά την παράσταση! Ακόμα και ένας gay που καθότανε μπροστά μου χειροκροτούσε σαν τρελός μόλις αντίκρυσε την Carrie και την Samantha! Πρώτη φορά πάω σινεμά και νομίζω πως βρίσκομαι σε live συναυλία! Υπήρχε τόση ένταση και τόσο ενθουσιασμός από τον κόσμο που γέμιζε ασφυκτικά την αίθουσα, που το όλο σκηνικό με είχε συνεπάρει κυριολεκτικά. Το ''ηθικό'' δίδαγμα της ταινίας ήταν ότι όλοι χρειαζόμαστε τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο ανεξάρτητα από την κατάσταση της ζωής μας. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά θεωρώ πως είναι αναγκαίο! Ακόμα και γω που ''ταξίδεψα'' με τις φίλες μου μέχρι το Άμπου Ντάμπι ανανεώθηκα μέχρι θανάτου! Βέβαια είχε και το παραμυθένιο στοιχείο της: η Carrie πηγαινερχόταν στο διαμέρισμα της με πανάκριβες γόβες και πολύχρωμες τουαλέτες! Δεν κυκλοφορείς κοπελιά μέσα στο σπίτι μονίμως με τα δωδεκάποντα τακούνια και τις τουαλέτες Dior! Εμείς οι κοινές θνητές φοράμε φόρμες από τα Berska και περπατάμε ξυπόλιτες ακόμα και τον χειμώνα! Ψέματα όμως δεν θα πω...δεν θα με χάλαγε να τριγυρνώ έτσι μέσα στο σπίτι, αλλά νομίζω πως δεν θα ήμουν ο εαυτός μου...μάλλον ούτε και σεις. Τα παραμύθια όμως έχουν και εκείνα τα σκοτεινά σημεία τους: Άν σκεφτείτε πως μέχρι και ο Mr Big με την Carrie έπεσαν στην λούμπα της ρουτίνας, θα καταλάβετε πως τελικά ακόμα και τα happy end θέλουνε δουλειά! katia
