Πάνε έξι μήνες από τότε που χώρισες με τον Τάκη. Οι ορμόνες σου έχουν κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σαν τον Μακρόπουλο και οι ορμές σου χορεύουν καθημερινά τον χορό του Ζαλόγγου αφού οι κάψες σου πάνε στον βρόντο.
Και τι να κάνεις και συ που όλοι όσοι γνωρίζεις είναι για τα πανηγύρια;
Και τι να κάνεις που έτυχε να μην βρίσκεις τον κατάλληλο για να κάνεις σχέση;Για κάποιον..άγνωστο λόγο...αρχίζεις να ακούς Καζαντζίδη και να τραγουδάς ‘’νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου’’ βράδυ-πρωί ανελλιπώς.
Η μάνα σου νομίζει πως έχεις τρελαθεί και έχει αρχίσει να ρωτάει τις γειτόνισσες αν ξέρουν κανένα καλό ψυχολόγο!
Μέχρι που παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και αποφασίζεις να θέσεις σε λειτουργία τον ‘’άντρα ψυγείο’’ και να παραδειγματιστείς από δαύτους που κυρίως πάνε με κάποια γυναίκα για λόγους σωματικής ανάγκης και όχι συναισθηματικής.
Με αυτή τη μέθοδο, καθαρίζει το κεφάλι σου, ξεχαρμανιάζεις και μπορείς πλέον ξεκάθαρα και ήρεμα να επιλέξεις τον επόμενο σου σύντροφο!
Μόνο που αυτή η τακτική έχει μία παγίδα: Αν πέσεις στην λούμπα και το κάνεις σκοινί κορδόνι, θα καταντήσεις μόνη και έρημη σαν το λεμόνι 60 χρονών σε κάποιο bar, ντυμένη σαν την Μadonna ψάχνοντας σαν λυσσαμένη για γαμπρό!
Άσε που μετά είναι πολύ πιθανό να νιώσεις συναισθηματικά κενή και να΄σαι χειρότερα από ότι ήσουν πριν.
Μπορείς άραγε να λειτουργήσεις σαν άντρας ή θα περιμένεις να νιώσεις ξανά;
Aπό ότι φαίνεται όσο και αν μας αρέσουν κάποιες φορές οι τακτικές των αντρών δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν αυτούς! Τελικά ίσως αυτή να είναι και η μαγεία του παιχνιδιού: το ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί!
Katia
