Ξύπνησες τα χαράματα μούσκεμα στον ιδρώτα και στον φόβο. Ήταν και πάλι εκείνος. Σε κυνηγούσε και συ προσπαθούσες να κρυφτείς,αλλά μάταια: συνέχεια μπροστά σου τον έβρισκες. Αυτό δεν ήταν όνειρο,αλλά φρικτός εφιάλτης.
Από εκείνο το ξημέρωμα που σε ανάγκασε με την βία να υποστείς τις σεξουαλικές του ορέξεις,όλα τελειώσαν.
Η παιδική σου αθωότητα χάθηκε μέσα σε ένα λεπτό. Τα χαρακτηριστικά σου πήραν τη μορφή μίας ώριμης σκληρής γυναίκας. Όσο και αν πάλεψες να τον βγάλεις από πάνω σου γδέρνοντας το κορμί σου με το σφουγγάρι,δεν τα κατάφερες: τα βρώμικα σημάδια του ήταν εκεί διάσπαρτα σ΄όλο σου το σώμα.
Έξω βρέχει. Στέκεσαι στο παράθυρο. Κάθε σταλαγματιά και ένα σου δάκρυ που φτάνει μέχρι τα σωθικά σου.Η ψυχή σου μοιάζει να παρασύρεται από το καλοκαιρινό αεράκι σαν τρελή.
Τα βάζεις με τον εαυτό σου γιατί δεν πρόσεξες,γιατί δεν ήξερες.Νόμιζες πως δεν θα τύχει σε σένα.Αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια.Και τώρα πρέπει να φανείς δυνατή για να γιατρέψεις τις πληγές της καρδιάς σου.
Το μόνο που ελπίζεις είναι να μην νιώσει καμία γυναίκα αυτά που αισθάνθηκες εσύ,γιατί ένας βιασμός δεν είναι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή...
Katia
