Σε χώρισε. Από το πουθενά. Απλά ερωτεύτηκε μια άλλη γυναίκα. Έτσι σου πε. Με πέντε λέξεις διέλυσε όλο σου το είναι. Με μια κουβέντα σου κόψε την ανάσα. Τα δάκρυα κυλάνε σαν τη βροχή. Τον κοιτάς με την ελπίδα να σου πει πως όλα αυτά είναι ψέματα. Τον κοιτάς αλλά εκείνος χαμηλώνει το βλέμμα απ΄την ντροπή του. Τα χείλη σου τρέμουνε και η καρδιά σου δεν αντέχει αυτό που ακούει. Δεν μπορείς να ανασάνεις.
Κάθεσαι στην καρέκλα και με τα δυο σου χέρια κρατάς το κεφάλι σου γιατί νομίζεις πως θα σπάσει. Πάει να σε αγγίξει, τον διώχνεις και ουρλιάζεις να μην σε ακουμπάει. Του λες να φύγει. Και φεύγει. Αλλά εσύ δεν ήθελες να φύγει. Ήθελες να σε αγκαλιάσει και να σου πει πως μετάνιωσε για αυτό που σου είπε. Δεν ήθελες να εγκαταλείψει τόσο εύκολα εσένα και τα όνειρα σας. Φεύγεις από το σπίτι και όταν γυρίζεις ξανά μετά από ώρες τα πράγματα του λείπουνε! Τρελαίνεσαι! Δεν πιστεύεις αυτά που βλέπουν τα μάτια σου! Αυτό ήτανε λοιπόν; Έτσι απλά 4 χρόνια εξατμίστηκαν; Βλέπεις τις κορνίζες με τις φωτογραφίες σας που είστε αγκαλιά. Θολώνεις και αρχίζεις να σπας ότι βρίσκεις μπροστά σου. Κλαις ξανά και ξανά... Νιώθεις πως έχεις πεθάνει. Νιώθεις πως τώρα πια τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή σου. Όλα είναι ασπρόμαυρα και μουντά σαν καλοκαιρινή συννεφιά. Μαζεύεις τα κομμάτια σου και αποσύρεσαι στην κρεβατοκάμαρα Κάθεσαι εκεί για ώρες ατελείωτες... Τώρα πια είσαι ζωντανή νεκρή...αλλά να θυμάσαι πως μετά το δάκρυ έρχεται πάντα ένα χαμόγελο. katia
