Κάθησα χθες και παρακολούθησα τον πρώτο ημιτελικό όπως προβλέπεται: με πίτσα, άφθονη μπύρα και καλή παρέα. Η eurovision είναι για μένα μια κολώνια που κρατάει χρόνια! Μ΄αρέσει να μαζευόμαστε, να σχολιάζουμε τις συμμετοχές και να γελάμε με τα κιτς ντυσίματα. Και φυσικά η στιγμή που είναι όλα τα λεφτά, είναι η ανατριχίλα που νιώθω κάθε φορά και η εθνική περηφάνια, όταν παρακολουθώ την αποστολή μας. Αυτό συμβαίνει ειδικότερα τα τελευταία χρόνια που στέλνουμε τουλάχιστον αξιοπρεπής αποστολές. Βέβαια αυτό που δεν μου αρέσει είναι που πληρώνουμε εμείς του κόσμου τα λεφτά για τα πανάκριβα ντυσίματα των τραγουδιστών μας, για τους χορευτές και για όλους εκείνους που συνεργάζονται για να φέρουν εις πέρας την Ελληνική αποστολή.Όμως σε αυτή την περίπτωση λόγω της κοινωνικής κατακραυγής, το budget μειώθηκε αισθητά και πλήρωσε κυριολεκτικά τα σπασμένα ο Γιώργος Αλκαίος, κάνοντας promo το τραγούδι με δικά του έξοδα. Το ‘’ώπα΄΄ είναι ένα τραγούδι ζωντανό και φασαριόζικο όπως μόνο εμείς οι Έλληνες ξέρουμε καλά να τραγουδάμε. Το χορευτικό ήταν πολύ ωραίο αλλά αυτό το πρωτόγονο ‘’ου’’ που ακουγόταν σαν δεύτερη φωνή κυριολεκτικά με ισοπέδωσε! Μου θύμισε κάτι από σπηλιά και από παλαιολιθική εποχή! Βέβαια οι απόψεις διίστανται,αλλά όλοι θέλουμε ένα πράγμα για πρώτη φορά : να μην κερδίσουμε την eurovision! Και όλα αυτά για να μην πληρώσουμε και πάλι εμείς τη νύφη! Ας ελπίσουμε ότι θα βγούμε δεύτεροι! Το Σάββατο στον τελικό θα έχουμε μάθει! Τελικά, αυτή η eurovision παχαίνει πολύ! katia
