Βρίσκομαι Κηφισίας. Είναι οκτώ το πρωί και τα μάτια μου κάνουν πουλάκια! Για χιλιοστή φορά φωνάζω στον πακιστανό ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ να μου καθαρίσει τα τζάμια του αυτοκινήτου μου. Χωρίς να το καταλάβω, του φωνάζω σαν υστερική και ο διπλανός μου με κοιτάζει με απορία. Και κει που τελειώνω το ματς γυρίζω να χαζέψω αριστερά μου και παθαίνω εγκεφαλικό! Βλέπω μία κοπελίτσα γύρω στα είκοσι πέντε να φοράει μες το κατακαλόκαιρο μαύρες σουέτ χειμωνιάτικες γόβες και ένα μαύρο μίνι ασύμμετρο φόρεμα από μουσελίνα με ουρές!!!! Οκτώ το πρωί...στην Κηφισίας!!! Γουρλώνω μάτι και σκέφτομαι δεν μπορεί τυχαίο θα ναι! Αμ δε!!! Μετά από δεκαπέντε λεπτά που έκανα για να διανύσω την ‘’τεράστεια’’ απόσταση των πεντακοσίων μέτρων μου΄ρχεται καπάκι το δεύτερο εγκεφαλικό!Είναι μία άλλη κοπέλα μελαχρινή η οποία φοράει χακί military σακάκι, τζην σορτσάκι, από μέσα κολάν παραλλαγής (αναρωτιέμαι που το πήρε...) , μπότες μαύρες...και το θεικό...κρατούσε ΛΑΜΕ τσάντα με όλη την πούλια και τον αυγερινό επάνω της!!! Να συμπληρώσω δε ότι το συνολάκι είχε και αξεσουάρ: ένα μεγάλο ασημένο βραχιόλι! Το σοκ που είχα υποστεί ήταν μεγάλο ομολογουμένως... Είναι κρίμα και άδικο να βλέπεις κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά να ντύνονται σαν τη Σερ το 1970! Που πας αγάπη μου με τα χειμερινά τα ρούχα με τριάντα και φεύγα βαθμούς; Πού πας που λέει και ο Καρράς; Mετά από σκέψη αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι εμείς οι γυναίκες πολλές φορές στην απελπισμένη μας προσπάθεια να είμαστε θελκτικές και επιθυμητές, πέφτουμε σε μοιραία ατοπήματα που μας στοιχίζουν πολύ! Παλεύουμε να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό στίλ στο ντύσιμο μας και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε αντικείμενο σχολιασμού. Οι άντρες θέλουν λιτά πράγματα και όχι την Άρτα και τα Γιάννενα! Τελικά...το απλό είναι και το πιο ωραίο και το πιο σίγουρο! katia
