Το καλοκαίρι περνάει αργά και τόσο μονότονα.Δεν θα προλάβω να δω το χρώμα της θάλασσας που τόσο αγαπάω,να ταξιδέψω με ένα καράβι στα ανοιχτά της με προορισμό το αγαπημένο νησί.Κι όμως,δεν με πειράζει τόσο αυτό,θα μπορούσα στην άδεια Αθήνα,να είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος, να χουν φύγει όλοι αλλά να είμαι με εκείνη που θα θέλει να είναι μαζί μου, οπουδήποτε,οποτεδήποτε. σε φιλιά με ημερομηνία λήξης.Γιατί?Γιατί πάντα όταν γνωρίζεις μια γυναίκα πάντα στην αρχή,σου φαίνονται όλα ιδανικά.Και κυρίως η ίδια η γυναίκα. Τόσο όμορφη λέξη...σαν την αγάπη,που όμως στο τέλος χάνουν παντελώς την αξία τους. Βγήκα εδώ και μήνες από μια σχέση που τα έδωσα και εναπόθεσα όλα. Ήθελα να ταν ο τελευταίος σταθμός μου.Τελικά έφτασα μόνος μου στον προορισμό.Όχι,δεν είμαι και δεν ήμουν τέλειος,κανείς και καμία δεν είναι. Έκανα λάθη,μικρά ή μεγάλα,φώναξα,νευρίασα,μίλησα κάποιες φορές άσχημα αλλά για λίγα λεπτά.Δεν κρατούσε ποτέ παραπάνω.Γιατί,απλά όταν θεωρείς κάποιον άνθρωπο σου,τα μοιράζεσαι όλα,καλές και κακές στιγμές,βλακείες, ελαττώματα που με τον καιρό καταβάθος τα ''αγαπας'' και ας δίνεις άλλη εντύπωση. Είμαι από φύση ένας άνθρωπος που πάντα,όπως λένε οι λίγοι καλοί φίλοι μου, κέρδιζα κάτι και κάποιον με τον λόγο μου και την σκέψη μου.Όχι τόσο κοινωνικός όπως το εννοούνε οι πολλοί.Ευχάριστος και κοινωνικός-ευγενικός ήμουν πάντα με όλους.Έμαθα να τα δίνω όλα σε μια σχέση,κακώς λένε οι γυναίκες και εγώ διαφωνούσα πάντα,και ακόμα το κάνω.Ανοίγω τον εαυτό μου σε βαθμό κακουργήματος,λέω πάντα αυτό που νοιώθω και αυτό τελικά δεν αρέσει.Χώρισα,ξανά χώρισα και ξανά χώρισα και είπα ότι θα μου γίνει συνήθεια και δεν θα καταστρέφω τον εαυτό μου.Γιατί?Επειδή στην σημερινή εποχή είναι μέγα λάθος να αισθάνεσαι,να σου λείπει η καθημερινή σου σκέψη, πρώτη το πρωί και τελευταία το βράδυ πριν κλείσεις τα μάτια σου.Και ακόμα και στα όνειρα σου να θες να είναι εκεί.Θυμάμαι τον εαυτό μου,κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ,να Όσες γυναίκες γνώρισα ,όλες μου είπαν ότι με αγάπησαν και όλες μου είπαν τα ίδια πράγματα στο τέλος,την ίδια κασέτα.Ανατριχιαστική ομοιότητα τα λόγια τους.Δεν λένε ότι αν σε αγαπάει κάποιος θα γυρίσει κοντά σου?Καμία δεν γύρισε,άρα πως να δεχθώ τελικά ότι με αγάπησε κάποια?Όχι,αυτό δεν λέγεται αγάπη,είναι κτηνωδία και καταπάτηση συναισθημάτων.Απορώ πως κάποιοι άνθρωποι,μπορούν και σβήνουν τόσο εύκολα τόσες αναμνήσεις,τόσους έρωτες και τόσες στιγμές καθημερινότητας.Ναι,εκεί είναι η μαγεία της σχέσης,στις απλές και καθημερινές στιγμές τελικά.Να περιμένεις το τηλέφωνο να χτυπήσει κάθε μέρα,να πάρεις εσύ,να βρεθείς με την γυναίκα σου. Δεν έχει σημασία που...πόσες φορές δεν είναι πιο όμορφα ακόμα και στο σπίτι μαζί, αγκαλιά,βλέποντας μια ταινία,γελώντας λέγοντας βλακείες και σοβαρά πράγματα. Περιμένοντας την επόμενη μέρα για μια εκδρομή με το αυτοκίνητο,μακριά ή κοντά... Όλες οι καλές στιγμές,και οι κακές,μια εκδρομή είναι.Όλες σου αφήνουν κάτι να σου θυμίζουν εκείνη.Να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί της,να γίνεσαι παιδί κάποιες φορές... με παιχνίδια και χαζομάρες,είναι τόσο γλυκό και αυτό. Όχι,δεν μετράει ο έρωτας....γιατί όπως τον εννοούν,σβήνει και χάνεται.Η αγάπη, η πραγματική αγάπη ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα,περικλείει τα πάντα μέσα... έρωτα,φιλία, καθημερινά για την σχέση σου.Γιορτές,που περνάς μαζί...ακόμα και γω που δεν ήμουν πότε θρήσκος,πάντα γούσταρα ακόμα και το Πάσχα και όλες αυτές τις γιορτές,ακόμα και στον επιτάφιο θα πάω...γιατί θα είμαι με την δική μου ΄΄θεα'',το δικό μου πιστεύω και όλα τα άλλα θα είναι τόσο ασήμαντα,πιστεύω δεν πιστεύω.Η τελευταία γυναίκα που αγάπησα με άφησε χωρίς λόγο(έτσι είπε)στην χειρότερη στιγμή της ζωής μου.Μου δώσε την χαριστική βολή...δυο μήνες πριν το τέλος,δεν είχαμε βρεθεί ερωτικά...Είχα καταλάβει την αρχή του τέλους,ήξερα ότι κάποιος άλλος μου έκλεψε κάτι ή έστω του δώσε το δικαίωμα να το κάνει.Με χώρισε από το τηλέφωνο...ακούγοντας με να κλαίω...μέγα λάθος λέτε εσείς οι γυναίκες.Όμως δεν ήταν τότε που έκλαψα για να την εκβιάσω.Έκλαψα γιατί το ένιωσα. Θεωρείται αδυναμία...μπορεί και να είμαι αδύναμος τελικά,αλλά δεν μπορώ να αλλάξω. Κατά βάθος το έχω αυτό,όσο σκληρός και αν δείχνω.Πονάω εσωτερικά....Θυμάμαι,την πρώτη φορα που με είχε δει να κλαίω για ενα γατάκι που πέθανε(λατρεύω τις γάτες) και με κορόιδευε εγωιστικά λέγοντας μου οτι για εκείνη δεν ειχα κλάψει.Τελικά ποιος άξιζε πιο πολυ,το γατάκι η εκείνη?Τα ζώα,ξέρουν,εμπιστεύονται και είναι πιστά.Μήπως τελικά είμαι και γω ενα ''ζώο''?Με τιμάει αν το πιστεύουν κάποιοι.Γιατί έμαθα να κουνάω την ουρά μου σε ενα χάδι,ενα ζεστό άγγιγμα και να εμπιστεύομαι το ''αφεντικό'' μου,όπως κάνει ενας σκύλος. Τυχαία μου χαν πει ότι στο κινέζικο ωροσκόπιο θα ήμουν σκύλος.Τυχαίο? Νιώθω ότι δεν υπάρχει φως ποια...δεν υπάρχει κάποια γυναίκα...γυναίκα.Εδώ και κάτι μήνες, έχω κλειστεί στον εαυτό μου,ξέρω ότι είναι λάθος,η άλλη πλευρά πάντα προχωράει,όπως και εκείνη.Σιγά μην κάτσει να θυμηθεί...να σκεφτεί.Δεν πειράζει.Εγώ δεν θέλω να βγω έξω για να πω ότι θα βγω...ναι,θα ζηλέψω ένα ζευγάρι που θα δω έξω,απλά και μόνο ρωτώντας τον εαυτό μου γιατί όχι και γω;Γιατί ξανά μόνος?Δεν είμαι απελπισμένος,δεν είμαι στερημένος,ποτέ δεν πλήρωσα για να κάνω έρωτα με γυναίκα.Είμαι απογοητευμένος και μόνος,αυτό με πονάει πιο πολύ...που απόψε κάθομαι και γράφω όλες αυτές τις βλακείες μου για να νιώσω ότι μίλησα κάπου. Ο κόσμος έχει μάθει να βγάζει εύκολα συμπεράσματα και οι γυναίκες το ίδιο....Αυτό το λέω για μένα. Ποτέ δεν αναζήτησαν το πραγματικό εγώ μου.Μπορεί να κριθείς από το οτιδήποτε,από το τι μουσική ακούς ή αν θες να πας μια Κυριακή στο γήπεδο να δεις την αγαπημένη σου ομάδα...το θέμα είναι να μπορέσεις να σεβαστείς και να μοιραστείς τα πάντα σε μια σχέση.Να ακούσεις και να δεις,πράγματα που μέχρι χθες δεν είχες επαφή μαζί τους.Είναι ένας καινούργιος κόσμος,δεν είναι κακό,είναι ο κόσμος του ανθρώπου που σε αγαπάει.Αν τον αγαπήσεις,θα αγαπήσεις και όλα του τα ενδιαφέροντα. Είμαι σίγουρος,ότι όσα έγραψα,θα φανούν αστεία ή καταθλιπτικά σε ένα γυναικείο blog. Το δοκίμασα όμως..ίσως για να αποδείξω στην Κάτια,ότι δεν θα γίνει αυτό που μου έγραψε ότι θα συμβεί αν τα γράψω.Δεν θα μου κάνει εντύπωση.Γιατί τελικά πάντα πίστευα και πιστεύω ότι αγάπη δεν είναι να κοιτάς τον άλλον στα μάτια,αλλά να κοιτάζουν και οι δυο προς την ίδια κατεύθυνση. Όσο και αν έχω πληγωθεί από τις γυναίκες,εγώ θα εξακολουθώ να τις λατρεύω...γιατί δεν μπορεί κανείς μας να ζήσει χωρίς αυτές.Σκάρτοι υπάρχουν..και σκάρτες.Τίποτα όμως δεν είναι απόλυτο. Και τίποτα τέλειο.Εμείς θα το κάνουμε,μέρα με την μέρα,φιλί με φιλί.Είμαι μόνος αλλά τουλάχιστον δεν είμαι ο μόνος.... Ευχαριστώ για την φιλοξενία.. 2 αγαπημένα μου τραγούδια από ένα αγαπημένο μου συγκρότημα που παρέα με τους ήχους του, έγραψα όλα τα παραπάνω.Δεν χάνετε να τα ακούσετε. Αλέξανδρος και ένα ακόμα αγαπημένο μου,που αποτυπώνει σε εικόνα ότι ζω πάντα στο τέλος.... |
