Υπάρχει ''εσείς''.
Ότι κι αν γίνει ότι κι αν συμβεί.
Για χρόνια ...για μήνες...για βδομάδες...για ώρες...
Ακόμα και σε προηγούμενες ζωές είσασταν πάντα ''εσείς''.
Ένα σώμα, μια ψυχή, ένα όνειρο.
Δυο ζωές που χορεύουν ανέμελα σαν αεράκι που χαιδέυει γλυκά το κορμί του έρωτα.
Δυο ανάσες που φέρανε στον κόσμο ένα πλάσμα υπέροχο:
τον καρπό της αγάπης τους, για να τους θυμίζει πάντα τη δύναμη του έρωτα τους...
Μέχρι που έρχεται εκείνη η στιγμή.
Εκείνη η μία ευάλωτη στιγμή...ένα τρίτο πρόσωπο...που δεν έχει ιερό ούτε όσιο...
Μία γυναίκα που δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν:
καμία ανάμνηση...κανένα αναφιλητό...κανένα δέσιμο...
Μία γυναίκα που είναι άδεια μέσα της και θέλει έτσι απλά να αδειάσει και όλους τους άλλους,γιατί εκείνη είναι τόσο δυστηχισμένη.
Και το κάνει.Και πληγώνει. Και σκοτώνει.
Όλους εκείνους που αγαπήσανε και αγαπηθήκανε πραγματικά.
Μα δεν λυπάται..ούτε φοβάται...συνεχίζει και στρίβει πιο πολύ το μαχαίρι στην καρδιά.Κανένα παιδικό βλέμμα δεν την λυγίζει.
Και ματώνεις...και θυμώνεις...αλλά το κακό έχει ήδη γίνει.
Θέλεις να ξυπνήσεις από αυτόν τον κακό εφιάλτη. Αλλά δεν είναι εφιάλτης,είναι πραγματικότητα:
Το παραμύθι τελειώνει κάπου εδώ.
Είσαι η ωραία κοιμωμένη που δεν την ξύπνησε ποτέ ο πρίγκηπας της.
Είσαι η σταχτομπούτα που ποτέ δεν φόρεσε το μαγικό γοβάκι της.
Και ο καιρός περνάει αργά και αδυσώπητα...και συ στέκεσαι και πάλι στα πόδια σου.Γιατί είσαι δυνατή και ξέρεις να επιβιώνεις.
Κοιτάς πίσω σου και βλέπεις συντρίμια και μια γυναίκα φάντασμα που βρήκε την κατάλληλη στιγμή να καταστρέψει την ζωή σου.
Θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα,αλλά σκέφτεσαι πως τίποτα δεν αλλάζει.
...Όμως υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει...
Αυτά τα μάτια που γεννηθήκαν από την αγάπη σας...
Αυτό το χαμόγελο που μοιάζει μονάχα στους δυο σας...
Ότι κι αν κάνει...ότι κι αν πει...
αυτό δεν θα αλλάξει...ποτέ...
Katia
