Η έκθεσή τους τα κάνει πιο παθητικά και παχύσαρκα
Τα ευρήματα που έχουμε από μελέτες σε σχέση με το παιδί και την έκθεσή του στην τηλεόραση είναι αποθαρρυντικά, είτε αυτό αφορά παιδιά προσχολικής ηλικίας, είτε παιδιά σχολικής ηλικίας.
Οι επιπτώσεις που έχει στην ανάπτυξη των παιδιών η τηλεόραση είναι αρνητικές, όσον αφορά τη νοητική, την ψυχολογική, την κοινωνική, αλλά και τη σωματική τους ανάπτυξη. Εφόσον η συσκευή της τηλεόρασης είναι ανοικτή, καθώς τα νήπια παίζουν με τα παιχνίδια τους, η τηλεόραση τους αποσπά την προσοχή, τα εμποδίζει να συγκεντρωθούν και να εμμείνουν σε μια δραστηριότητα.
Η τηλεόραση κάνει τα παιδιά πιο παθητικά, μειώνει την κοινωνικότητά τους και τις προσπάθειες που θα μπορούσαν να κάνουν για να ενταχθούν σε νέες ομάδες, μειώνει τη λήψη πρωτοβουλιών για νέες δραστηριότητες και ενισχύει την παχυσαρκία, εφόσον τα παιδιά που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση κινούνται λιγότερο, αθλούνται λιγότερο και όταν βλέπουν τηλεόραση, τρώνε ακατάλληλα πολυθερμιδικά σνακ.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών δεν πρέπει να παρακολουθούν τηλεόραση. Τα περισσότερα παιδιά ζουν σε σπίτια όπου η τηλεόραση είναι ανοικτή τις περισσότερες ώρες. Η πολύωρη επαφή των παιδιών με την τηλεόραση λειτουργεί αθροιστικά.
Αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια την πιο αργή ανάπτυξη της γλώσσας και των γνώσεων και συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης, προσοχής και διαταραχών ύπνου.
Οι γονείς θα πρέπει να περιορίσουν την έκθεση των παιδιών τους στην τηλεόραση που λειτουργεί ως φόντο σε ένα χώρο.
Ακόμα και παιδικά προγράμματα μπορεί να είναι ακατάλληλα για τα παιδιά. Οι γονείς πρέπει να φιλτράρουν με ιδιαίτερη προσοχή τι βλέπει το παιδί.
Μια καλή επιλογή είναι τα προγράμματα που έχουν αλληλεπίδραση, και εμπλέκονται τα παιδιά σε διαδικασίες μάθησης μέσα από αυτά.
Ακόμα και μέσω της τηλεόρασης μπορούμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Για παράδειγμα, μπορούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά σχετικά με το ποια προγράμματα και γιατί τους αρέσουν, και αντιστρόφως και ακόμη και να επιλέξουμε ποιο πρόγραμμα θέλουν να δουν.
Επίσης, ακόμα καλύτερο είναι να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν μια κριτική στάση απέναντι στην τηλεόραση, να μάθουν να αξιολογούν, να ερμηνεύουν και να επικρίνουν τα προγράμματα που βλέπουν, κατά τρόπο που να αυξάνεται το κριτήριο επιλογής τους και οι νοητικές τους ικανότητες.
Οι επιπτώσεις που έχει στην ανάπτυξη των παιδιών η τηλεόραση είναι αρνητικές, όσον αφορά τη νοητική, την ψυχολογική, την κοινωνική, αλλά και τη σωματική τους ανάπτυξη. Εφόσον η συσκευή της τηλεόρασης είναι ανοικτή, καθώς τα νήπια παίζουν με τα παιχνίδια τους, η τηλεόραση τους αποσπά την προσοχή, τα εμποδίζει να συγκεντρωθούν και να εμμείνουν σε μια δραστηριότητα.
Η τηλεόραση κάνει τα παιδιά πιο παθητικά, μειώνει την κοινωνικότητά τους και τις προσπάθειες που θα μπορούσαν να κάνουν για να ενταχθούν σε νέες ομάδες, μειώνει τη λήψη πρωτοβουλιών για νέες δραστηριότητες και ενισχύει την παχυσαρκία, εφόσον τα παιδιά που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση κινούνται λιγότερο, αθλούνται λιγότερο και όταν βλέπουν τηλεόραση, τρώνε ακατάλληλα πολυθερμιδικά σνακ.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών δεν πρέπει να παρακολουθούν τηλεόραση. Τα περισσότερα παιδιά ζουν σε σπίτια όπου η τηλεόραση είναι ανοικτή τις περισσότερες ώρες. Η πολύωρη επαφή των παιδιών με την τηλεόραση λειτουργεί αθροιστικά.
Αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια την πιο αργή ανάπτυξη της γλώσσας και των γνώσεων και συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης, προσοχής και διαταραχών ύπνου.
Οι γονείς θα πρέπει να περιορίσουν την έκθεση των παιδιών τους στην τηλεόραση που λειτουργεί ως φόντο σε ένα χώρο.
Ακόμα και παιδικά προγράμματα μπορεί να είναι ακατάλληλα για τα παιδιά. Οι γονείς πρέπει να φιλτράρουν με ιδιαίτερη προσοχή τι βλέπει το παιδί.
Μια καλή επιλογή είναι τα προγράμματα που έχουν αλληλεπίδραση, και εμπλέκονται τα παιδιά σε διαδικασίες μάθησης μέσα από αυτά.
Ακόμα και μέσω της τηλεόρασης μπορούμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Για παράδειγμα, μπορούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά σχετικά με το ποια προγράμματα και γιατί τους αρέσουν, και αντιστρόφως και ακόμη και να επιλέξουμε ποιο πρόγραμμα θέλουν να δουν.
Επίσης, ακόμα καλύτερο είναι να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν μια κριτική στάση απέναντι στην τηλεόραση, να μάθουν να αξιολογούν, να ερμηνεύουν και να επικρίνουν τα προγράμματα που βλέπουν, κατά τρόπο που να αυξάνεται το κριτήριο επιλογής τους και οι νοητικές τους ικανότητες.
πηγη: iatronet.gr
