Εσένα που τόσο αγάπησα και αγαπώ...
Εσένα που δεν μπορώ να πάρω ανάσα μακρυά σου...
Κάθομαι και σκέφτομαι,γιατί κάθε φορά που κάνεις ή δεν κάνεις ένα λάθος ,εγώ ξεχνάω όλα όσα ζήσαμε,όλα όσα μου πρόσφερες,όλα εκείνα τα συναισθήματα που έχουν τόση δύναμη που μου ραγίζουν γλυκά την καρδιά.
Ίσως φταίει το ότι μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου τα λάθη δεν επιτρεπόντουσαν.
Ίσως επειδή μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου το παραμικρό ήταν μεγάλο και η φράση ΄΄δεν βαριέσαι΄΄δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μας.
Συγχώρεσε με αν κάποιες φορές αδυνατώ να ξεφύγω από αυτό που με μάθανε.
Συγχώρεσε με αν κάποιες φορές ξεχνάω το πόσο σ΄αγαπώ.
Συγχώρεσε με που κάποιες φορές δεν θυμάμαι πως το μόνο πράγμα σε αυτή τη ζωή που μετράει είναι η υγεία, η αγάπη, η ηρεμία...εσύ...
Όλα τα άλλα μοιάζουν μικρά και ανούσια...
Μονάχα η αγάπη είναι εκείνη που μετράει...
Ας αφήσουμε στην άκρη τα μικροπράγματα κι ας εκτιμήσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.
Τους ανθρώπους που μας ομορφαίνουν τη ζωή.
Τους ανθρώπους...που είναι η ίδια μας η ζωή...
Katia
