Μεγάλωσα μέσα σε παραμύθια.
Μέσα σε μάγισσες που πολεμούσαν να δηλητηριάσουν τη Χιονάτη,αλλά που ποτέ δεν
τα κατάφερναν γιατί πάντα ...η αγάπη κέρδιζε.
Μέσα σε σταχτομπούτες που χάνανε το γοβάκι τους, αλλά που το έβρισκε και πάλι ο έρωτας.
Πάντα πίστευα πως η αγάπη νικάει κάθε τι:
Την ρουτίνα...τον χρόνο...την φθορά...τα προβλήματα...
Έτσι πίστευα...αλλά δεν ξέρω τι να πιστέψω πια...
Ποια είναι τελικά η μαγική συνταγή για μια σχέση, όχι ιδανική ,αλλά απλή και όμορφη με καλά της και τα άσχημα της , με τις καλοκαιρινές ηλιακτίδες της και τις καταιγίδες της...
Αναρωτιέμαι σιωπηλά...μήπως δεν υπάρχει μαγική συνταγή; Μήπως όλα εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως οι χαρακτήρες, το timing, τα κοινά όνειρα,οι συγκυρίες...η μοίρα;
Δεν ξέρω...αλλά θέλω...
Θέλω να πιστέψω στην πραγματική δύναμη της αγάπης...
Θέλω να πιστέψω σε μια σχέση που στο τέλος της, λίγο πριν τα λευκά μαλλιά να κλείσουν θανάσιμα και γλυκά τα γέρικα μάτια τους ,να είναι ικανά να πουν με ένα μελαγχολικό χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη πώς τελικά ...η αγάπη νίκησε...
Katia
