Κάθομαι και τον παρατηρώ: είναι τόσο ''ελεύθερος''.
Δείχνει πάντα αυτό που αισθάνεται : ξεκαρδίζεται τόσο δυνατά που με ξεκουφαίνει, γκρινιάζει τόσο πολύ που κάνει τα νεύρα μου τσατάλια, αγκουρίζει με τις ώρες αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω του ...αγγίζει ότι βρει...ψάχνει τη ζωή...
Το βλέμμα του είναι τόσο αγνό και αθώο που με σκλαβώνει. Δεν χρειάζεται να μου πει σ΄αγαπώ γιατί πλημμυρίζει απ΄την ψυχή του.
Αν δεν συμπαθεί κάποιον δεν κάθεται λεπτό στην αγκαλιά του!
Αν συμπαθεί κάποιον κουρνιάζει σε κάθε γωνιά του κορμιού του.
Είναι απίστευτο! Όλα τα παιδάκια έχουν αυτό που αν το είχαμε όλοι μας ακόμη ,ίσως να ήταν τα πράγματα καλύτερα: Ελευθερία!
Η ειλικρίνεια που τους διακρίνει είναι μοναδική. Σου θυμίζουν και πάλι πως υπάρχει ελπίδα να βγούμε απ΄το ψέμα.
Η αγάπη που χαρίζουν είναι ανιδιοτελής και υπέροχη.Χωρίς συμφέροντα, χωρίς πονηρούς σκοπούς , είναι εκεί , μας αγαπούν και μας το δείχνουν με κάθε τρόπο.
Τα παιδιά είναι ελεύθεροι άνθρωποι που δεν καλουπώνονται σε πρέπει και σε μη.
ΖΟΥΝΕ την κάθε στιγμή αβίαστα και ανέμελα...
Τα παιδιά, είναι ελεύθερες ψυχές που αλωνίζουν καθημερινά στην ζωή μας και μας υπενθυμίζουν πόσο όμορφο θα ήταν να βρούμε και πάλι το παιδί που βρίσκεται μέσα μας...
Katia
