Είσαι έγκυος και παρόλο που το ήθελες καιρό, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μέσα σου έχει ήδη ξεκινήσει το θαύμα!
Οι μέρες περνούν και συ κρατάς την κοιλιά σου κι ας μην έχεις ακόμα ίχνος παραπανίσιου κιλού.
Η χαρά και ο ενθουσιασμός που έχει σκορπίσει το χαρμόσυνο νέο σε κάνει να νιώθεις μία μικρή θεά κι ας μην είναι ο λόγος εκείνες οι υπέροχες κοραλλί γόβες που αγόρασες προχθές.
Κι αφού το έχεις ανακοινώσει παντού, οι μήνες περνούν χωρίς καν να έχεις συνειδητοποιήσει τι σου συμβαίνει.
Και ξαφνικά βρίσκεσαι αντιμέτωπη με καταστάσεις και πράγματα που δεν έχεις ξαναζήσει:
Το σώμα σου αλλάζει, οι ορμόνες σου χορεύουν το χορό της βροχής και συ ακόμα να καταλάβεις γιατί έκλαψες με μαύρο δάκρυ όταν είδες εκείνη την χαριτωμένη φωτογραφία του μωρού.
Και έρχεται και η στιγμή που πρέπει να αγοράσεις τα πράγματα του.Εκεί πελαγώνεις!Βρίσκεσαι μπροστά σε άγνωστα σελτεδάκια και λαβέτες. Δεν ξέρεις τι σου γίνεται και αδυνατείς να οργανώσεις την περιβόητη προίκα του μωρού. Τι κι αν γνώριζες πιο σφηνάκι είναι το ''σπέρμα του μπάρμαν'' στη Νάξο; Τώρα ''πληρώνεις''΄ακριβά το σπέρμα του άντρα σου με συχνοουρίες και μαθαίνεις με έκπληξη πως υπάρχει και σφηνάκι για το μωρό που δεν είναι ποτό, αλλά ειδικά μαξιλάρια που το κρατούν τη σωστή θέση...
Και να σαι στον ένατο μήνα.Μοιάζεις με τορπιλάκατο που είναι έτοιμη να εκραγεί από λεπτό σε λεπτό. Τα πόδια σου πλέον αδυνατείς να τα δεις και η ζυγαριά σου δείχνει 12 κιλά συν παρόλο που προσπάθησες να μην τρως για δύο. Το σεξ μοιάζει με απαγορευμένο όνειρο θερινής νυχτός, έχεις μεταμορφωθεί και πάλι σε παρθένα και όπου κι αν πας σε κοιτάζουν λες και έχεις κατέβει απ΄τον Άρη.Έχεις την εντύπωση ότι είσαι μια κινούμενη ωρολογιακή βόμβα που από ώρα σε ώρα θα σκάσει και φοβάσαι τον άγνωστο πόνο που έχεις να αντιμετωπίσεις. Δεν κοιμάσαι τώρα πια τα βράδια, όχι γιατί πνίγεις στο ουίσκι του Τερλέγκα τα δικά του τα σημάδια,αλλά γιατί έχεις απίστευτο βάρος που σε ταλαιπωρεί και μια φοβερή δύσπνοια που δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις λες και έχεις κάνει ένα πακέτο malboro σε είκοσι λεπτά.
Την κοιλιά δε που να την παρκάρεις η έρημη,που έχεις γίνει σαν τον νταλικέρη που έχει πιει τόνους μπύρας,τα πόδια του πλέον δεν κλείνουν και αναγκάζεται να την αφήνει να πέφτει στην καρέκλα , ώστε να βρει κάπου αντίσταση μπας και σταματήσει επιτέλους τον κατήφορο!
Εννέα μήνες.
Εννέα μήνες αλλόκοτοι και ταλαίπωροι για να ζήσεις ένα μεγάλο θαύμα:
το θαύμα της δημιουργίας, το δικό σου μοναδικό θαύμα.
Εκείνο το απροστάτευτο πλάσμα που έχει τα μάτια σου και τα χείλη του έρωτα σου.
Εκείνο το πλάσμα που σε κοιτάζει και σε κάνει να αναρωτιέσαι τι έκανες τόσο καιρό.
Τότε ξεχνάς τα πάντα και το μόνο που μένει είναι μια απέραντη ευτυχία που οι λέξεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να περιγράψουν πόσο πολύ γέμισε η ψυχή σου , όσο κι αν προσπαθήσεις...
Καλό ταξίδι...στο όνειρο...στο δικό σου όνειρο...
katia
