ΑΘΗΝΑ 02/02/2012
Διαφημίσεις Google
Boots Sale up to 75% Off100% Australian Sheepskin Boots.
Fast Delivery to Europe. Save Now!
www.kenggi.com
Boots Sale up to 75% Off100% Australian Sheepskin Boots.
Fast Delivery to Europe. Save Now!
www.kenggi.com
H Γερμανία έχει ασυλία και δεν μπορεί να μηνύεται σε ξένα δικαστήρια για τα θύματα των ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, απεφάνθη το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σχετικά με την υπόθεση που αφορά στην προσφυγή της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας και η οποία έχει σχέση με την υπόθεση των θυμάτων στο Δίστομο.
"Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ασυλία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος", ανακοίνωσε ο δικαστής Χισάσι Οουάντα, κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στο Μέγαρο της Ειρήνης στη Χάγη.
Η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις της απέναντι στη Γερμανία επιτρέποντας τη διεξαγωγή δικαστικών διαδικασιών, με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεων από το Βερολίνο προς τα θύματα ναζιστικών εγκλημάτων, αναφέρεται στην απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Αντιμέτωπη εδώ και πολλά χρόνια με αυξανόμενο αριθμό προσφυγών στα ιταλικά δικαστήρια από οικογένειες θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων, η Γερμανία προσέφυγε στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στο ανώτατο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών.
Τις αγωγές ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων είχαν καταθέσει οι οικογένειες θυμάτων των σφαγών αμάχων και οι κληρονόμοι Ιταλών που είχαν μεταφερθεί στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανάμεσα στον Σεπτέμβριο 1943 και τον Μάιο 1945, όταν η Ιταλία τελούσε υπό γερμανική κατοχή και πριν από την προσχώρησή της στις συμμαχικές δυνάμεις.
Τα ιταλικά δικαστήρια ενέκριναν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου για την αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων του ναζισμού. Το 2008, το εφετείο της Φλωρεντίας επικύρωσε απόφαση ελληνικού δικαστηρίου του 1997, η οποία καταδικάζει το γερμανικό κράτος να αποζημιώσει τις οικογένειες 218 θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944.
Σύμφωνα με το Βερολίνο, η Ιταλία, παραβίασε την αρχή της ετεροδικίας που τής αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Η Ιταλία από την πλευρά της προέβαλε το επιχείρημα ότι η "άρνηση ασυλίας" μπορεί να δικαιολογηθεί σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως της κατάφωρης παραβίασης του ανθρωπιστικού δικαίου.
Πώς φθάσαμε ως εδώ
Μία ημέρα νωρίτερα, ο γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής, δικηγόρος,Μιλτιάδης Σφουντούρης είχε δηλώσει ότι "το καλύτερο που θα θέλαμε να ακούσουμε είναι ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν διέπονται από τους κανόνες συμβάσεως της Χάγης", ωστόσο συμπλήρωσε ότι "ικανοποιητικό θα είναι και αν ανακοινωθεί πως κατά περίπτωση κάμπτεται η ετεροδικία των κρατών, που είναι κάτι ενδιάμεσο".
Ο δικαστικός αγώνας ξεκίνησε το 1995 από τον νομικό και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Σταμούλη, ο οποίος κατέθεσε αγωγή με την οποία οι κάτοικοι ζητούσαν αποζημιώσεις ύψους 60 εκατ. ευρώ για ηθική ικανοποίηση για τις θηριωδίες στο Δίστομο.
Το 1997 εκδίδεται η υπ’ αριθ 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη.
Το 2000 το γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν.
Εκδίδεται η υπ΄ αριθ. 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου.
Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που διά της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωρά σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002). Η ανακοπή γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους.
Το 2004 ο Ι. Σταμούλης επικαλείται τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος- μέλος της Ε.Ε.
Επιλέγει την Ιταλία προκειμένου να κινήσει αυτή τη διαδικασία και το Νοέμβριο του 2008 (μετά από τετράχρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην ευρωπαϊκή αυτή χώρα.
Η Γερμανία προσφεύγει στη Χάγη θέτοντας το ερώτημα κατά πόσον η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας στους κατοίκους του Διστόμου το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία.
Οι Γερμανοί ζητούν να αναγνωριστεί το προνόμιο της ετεροδικίας σε δίκες που αφορούν αποζημιώσεις σε θύματα των ναζιστικών θηριωδιών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
"Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ασυλία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος", ανακοίνωσε ο δικαστής Χισάσι Οουάντα, κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στο Μέγαρο της Ειρήνης στη Χάγη.
Η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις της απέναντι στη Γερμανία επιτρέποντας τη διεξαγωγή δικαστικών διαδικασιών, με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεων από το Βερολίνο προς τα θύματα ναζιστικών εγκλημάτων, αναφέρεται στην απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Αντιμέτωπη εδώ και πολλά χρόνια με αυξανόμενο αριθμό προσφυγών στα ιταλικά δικαστήρια από οικογένειες θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων, η Γερμανία προσέφυγε στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στο ανώτατο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών.
Τις αγωγές ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων είχαν καταθέσει οι οικογένειες θυμάτων των σφαγών αμάχων και οι κληρονόμοι Ιταλών που είχαν μεταφερθεί στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανάμεσα στον Σεπτέμβριο 1943 και τον Μάιο 1945, όταν η Ιταλία τελούσε υπό γερμανική κατοχή και πριν από την προσχώρησή της στις συμμαχικές δυνάμεις.
Τα ιταλικά δικαστήρια ενέκριναν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου για την αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων του ναζισμού. Το 2008, το εφετείο της Φλωρεντίας επικύρωσε απόφαση ελληνικού δικαστηρίου του 1997, η οποία καταδικάζει το γερμανικό κράτος να αποζημιώσει τις οικογένειες 218 θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944.
Σύμφωνα με το Βερολίνο, η Ιταλία, παραβίασε την αρχή της ετεροδικίας που τής αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Η Ιταλία από την πλευρά της προέβαλε το επιχείρημα ότι η "άρνηση ασυλίας" μπορεί να δικαιολογηθεί σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως της κατάφωρης παραβίασης του ανθρωπιστικού δικαίου.
Πώς φθάσαμε ως εδώ
Μία ημέρα νωρίτερα, ο γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής, δικηγόρος,Μιλτιάδης Σφουντούρης είχε δηλώσει ότι "το καλύτερο που θα θέλαμε να ακούσουμε είναι ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν διέπονται από τους κανόνες συμβάσεως της Χάγης", ωστόσο συμπλήρωσε ότι "ικανοποιητικό θα είναι και αν ανακοινωθεί πως κατά περίπτωση κάμπτεται η ετεροδικία των κρατών, που είναι κάτι ενδιάμεσο".
Ο δικαστικός αγώνας ξεκίνησε το 1995 από τον νομικό και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Σταμούλη, ο οποίος κατέθεσε αγωγή με την οποία οι κάτοικοι ζητούσαν αποζημιώσεις ύψους 60 εκατ. ευρώ για ηθική ικανοποίηση για τις θηριωδίες στο Δίστομο.
Το 1997 εκδίδεται η υπ’ αριθ 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη.
Το 2000 το γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν.
Εκδίδεται η υπ΄ αριθ. 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου.
Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που διά της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωρά σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002). Η ανακοπή γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους.
Το 2004 ο Ι. Σταμούλης επικαλείται τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος- μέλος της Ε.Ε.
Επιλέγει την Ιταλία προκειμένου να κινήσει αυτή τη διαδικασία και το Νοέμβριο του 2008 (μετά από τετράχρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην ευρωπαϊκή αυτή χώρα.
Η Γερμανία προσφεύγει στη Χάγη θέτοντας το ερώτημα κατά πόσον η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας στους κατοίκους του Διστόμου το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία.
Οι Γερμανοί ζητούν να αναγνωριστεί το προνόμιο της ετεροδικίας σε δίκες που αφορούν αποζημιώσεις σε θύματα των ναζιστικών θηριωδιών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
