Κρατώ στα χέρια μου αυτό το τόσο δα ρουχαλάκι. Το κοιτάζω ξανά και ξανά και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να χωράει μέσα σε αυτό ένα μωρό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αφήνω τις σκέψεις να με παρασύρουν: στον φόβο μου,στον ενθουσιασμό μου,στη χαρά μου, στην ανυπομονησία μου.
Το πολύ σε 6 εβδομάδες θα γεννηθεί ο γιος μου.
Αυτό το θαύμα που μεγαλώνει μέσα μου τους τελευταίους οκτώ μήνες.
Αυτό το πλάσμα που δημιουργήθηκε μέσα από ένα μεγάλο έρωτα.
Δεν θα προσποιηθώ ότι δεν φοβάμαι τον τοκετό, ότι δεν αγχώνομαι για το να είμαι ικανή να φροντίζω ένα μωρό που εξαρτάται αποκλειστικά από μένα.
Απλά θα αρκεστώ στην εμπιστοσύνη της αγάπης που ήδη φωλιάζει μέσα μου κι ας μην τον έχω αντικρίσει ακόμα.
Θα αφεθώ στον ρόλο της γυναίκας που πάνω απ ΄όλα έχει γεννηθεί για να είναι μάνα.
Θα νιώσω ευτυχία που ο Θεός, η μοίρα ή οι καλές νεράιδες μου χαρίσανε αυτό το υπέροχο δώρο...
katia
Το πολύ σε 6 εβδομάδες θα γεννηθεί ο γιος μου.
Αυτό το θαύμα που μεγαλώνει μέσα μου τους τελευταίους οκτώ μήνες.
Αυτό το πλάσμα που δημιουργήθηκε μέσα από ένα μεγάλο έρωτα.
Δεν θα προσποιηθώ ότι δεν φοβάμαι τον τοκετό, ότι δεν αγχώνομαι για το να είμαι ικανή να φροντίζω ένα μωρό που εξαρτάται αποκλειστικά από μένα.
Απλά θα αρκεστώ στην εμπιστοσύνη της αγάπης που ήδη φωλιάζει μέσα μου κι ας μην τον έχω αντικρίσει ακόμα.
Θα αφεθώ στον ρόλο της γυναίκας που πάνω απ ΄όλα έχει γεννηθεί για να είναι μάνα.
Θα νιώσω ευτυχία που ο Θεός, η μοίρα ή οι καλές νεράιδες μου χαρίσανε αυτό το υπέροχο δώρο...
katia